Despicable Me 4 is na zeven jaar wachten eindelijk in de bioscoop te zien. De geliefde Minions zijn terug en de vlaggenschipfranchise van Illumination Studios schittert opnieuw. Ondanks zijn aanhoudende populariteit gedurende 15 jaar, zorgde Despicable Me 4 ervoor dat ik in conflict raakte. Hoewel het onmiskenbaar vermakelijk is en je de hele tijd aan het lachen houdt, is het niet zonder problemen. Ga met me mee terwijl ik Despicable Me 4 recenseer en alle aspecten van deze film verken.

Verwijst naar het onbenutte potentieel van de plot

Verachtelijke ik 4begint met een spannende reeks waarin Gru (Steve Carell) een alumni-evenement bijwoont in Lycée Pas Bon, een school voor aspirant-schurken, vermomd als onderdeel van een missie voor de AVL (Anti-Villain League). Daar ontmoet hij Maxime Le Mal (Will Ferrell) en Valentina (Sofía Vergara), die krachten hebben verworven door het benutten van insecten, met name kakkerlakken.

Na een confrontatie met AVL wordt Maxime gevangengenomen, maar ontsnapt later uit de gevangenis op zoek naar wraak op Gru, niet alleen gedreven door zijn gevangenneming, maar ook door een lang gekoesterde wrok uit hun schooltijd. Ondertussen wordt Gru, nu een familieman met Lucy (Kristen Wiig) en hun zoon Gru Jr., samen met hun dochters Margo (Miranda Cosgrove), Agnes (Madison Skyy Polan) en Edith (Dana Gaier), verplaatst naar Mayflower. nieuwe identiteiten.

Lees ook:

Het plot ontvouwt zich met Maxime die Gru en de daaropvolgende botsingen meedogenloos achtervolgt, afgewisseld met intrigerende gebeurtenissen. Ondertussen voert de AVL experimenten uit waardoor Minions superkrachten krijgen die lijken op superhelden als Superman, Mr. Fantastic, Cyclops en The Thing, wat een nieuwe laag spanning aan het verhaal toevoegt.

Het potentieel van Despicable Me 4 wordt zowel zijn kracht als zijn uitdaging.

Nu we ons hebben verdiept in de plot van Despicable Me 4, is het duidelijk dat de film veelbelovend is. De uitvoering ervan laat echter veel te wensen over. De verhaallijn loopt uiteen in meerdere richtingen en overschaduwt soms het hoofdplot. Dit wil niet zeggen dat Despicable Me 4 ontbreekt; het is precies het tegenovergestelde. Het potentieel van de film is enorm, maar juist dit potentieel vormt een uitdaging.

Al vroeg in de film maken we kennis metGeen goede middelbare school, een fascinerende toevoeging aan de franchise: een school voor aspirant-schurken die Zweinstein weerspiegelt in een gemene context. Helaas wordt deze intrigerende setting slechts kort onderzocht en verschijnt het in slechts een paar reeksen.

Een andere gemiste kans ligt bij de Mega Minions, een centraal element dat zwaar wordt gepromoot in de marketing van de film. Ondanks hun betekenis komen ze slechts in een handvol scènes voor: hun creatie, een mislukte reddingspoging en een korte verschijning aan het einde. Gezien hun cruciale rol bij het aantrekken van publiek naar theaters, verdienden de Mega Minions meer substantiële schermtijd en ontwikkeling.

Tenslotte is er Poppy Prescott (Joey King), de dochter van de buurman die Gru dwingt haar te helpen bij het organiseren van een overval om Lenny the Honey Badger, de mascotte van Lycée Pas Bon, te stelen. Ze helpt Gru later bij het infiltreren van het schip van Maxime Le Mal en blijkt gedurende de hele film een ​​levendig en boeiend personage te zijn. Echter, net als de andere eerder genoemde elementen, blijft haar karakter onderbelicht.

Het is mogelijk dat deze aspecten opzettelijk onderontwikkeld zijn gelaten om de weg vrij te maken voor toekomstige spin-offs die verder gaan dan alleen Minions. Niettemin had Despicable Me 4 meer diepgang aan deze elementen kunnen geven om de algehele vertelervaring te verbeteren.

Despicable Me 4 verwaarloost veelbelovende personages, hun potentieel wordt verspild.

Als fan van de Despicable Me-serie vond ik het algehele plot van Despicable Me 4 enigszins teleurstellend. Hoewel het in de eerste plaats op kinderen is gericht, moet Illumination Studios zich ook richten op het grote publiek van volwassenen en jonge volwassenen. Studio's als Marvel en DC slagen er vaak in om beide demografische groepen effectief aan te spreken.

Door de hele film heen lijkt de vendetta van Maxime Le Mal tegen Gru geworteld te zijn in de geschiedenis van hun negende klas, en niet alleen in zijn gevangenneming. De drastische acties van Maxime, zoals het transformeren van Gru's zoon en hem bijna vermoorden, onderstrepen hun rivaliteit. De plotselinge verzoening waarbij ze aan het eind samen ‘Everybody Wants to Rule The World’ zingen, voelde echter vreemd abrupt aan, waardoor hun vijandschap oppervlakkig en onopgelost leek.

Moet je Verschrikkelijke Ikke 4 kijken?

Ja, je zou Despicable Me 4 moeten kijken. Ondanks de tekortkomingen is de film zeer vermakelijk, waardoor je de hele tijd aan het lachen bent. Het levert alles wat je zou verwachten van een Despicable Me- of Minions-film: de sympathieke Minions, hilarische capriolen van Gru en zijn familie, schattige momenten met Gru Jr. en actiescènes die zowel grappig als cool zijn. Hoewel het vanuit een volwassen perspectief enkele tekortkomingen kan hebben, is Despicable Me 4 uiteindelijk een leuke en plezierige filmervaring.